Tkliwy filar jednej podróży: Palazzo Polacco

Kolejny dzień mija, a mi ekscytacja nowym miejscem nie spadła nawet o minimum. Za każdym razem, kiedy znajdę się w mieszkaniu, zachwycam się tym cudem, że udało nam się tu zamieszkać za tak małą kasę. Jeżeli chodzi o koszty mieszkań, to są całkiem spore. W kamienicy, w której miałyśmy mieszkać, pokój dwuosobowy kosztuje 250 a pojedynczy 200. W każdym z nich zmieściła by się jeszcze jedna osoba, i koszty byłyby mniejsze, ale włascicielka kamienicy nie chciała się na to zgodzić. Starndart był marny. Widziałyśmy raz przy wejściu KARALUCHA, co nas kompletnie zniechęciło do tego miejsca. Mnie w zasadzie bardziej przerażało zimno. Bałam się jak cholera, że będę tam marzła bo ogrzewania praktycznie, oprócz piecyka, nie było. Mogę poświęcić naprawdę dużo, żeby tylko było mi ciepło w domku.
Kamienica Rity nazwana jest przed "miejscowych" palazzo polacco, ze względu na to, że zazwyczaj mieszkają tam same Polki.

Narzekałam koledze, miejscowemu Włochowi, ale ten pocieszał mnie, że taniej nie znajdziemy a poza tym jest to 10 min od centrum. Mieszkanie, które teraz mamy, znajduje się praktycznie w centrum, 6 min od starówki. Poprzednio mieszkały w nim 4 Polki ( i chyba zawsze mieszkały w nim dziewczyny z Polski) i właściciel był zaskoczony, na wieść o dołączeniu piątej osoby. Reakcja była niezwykle sympatyczna "Oh my God, I need to by the next one mirror for you). Nie było żadnego problemu, wręcz przeciwnie. Nie wiem jakim cudem, ale wynegocjowałyśmy najniższą cenę tego apartamenciku i zamiast po 180 płacimy 150. Wszystko idzie jak po maśle.